سلام پائیز:

اینک پائیز است و هرآنچه در گرد خود می بینم خزانیست... یادآور وصف پائیز در انشای دبستان...

موجی از نا امیدی و نگرانی همه را فرا گرفته و به زودی این برگ های خشک مانده بر شاخه های اندک زندگی فرو می افتند و زمستان سرد و خشک از راه می رسد.

به هر سو تنها نشانه می بینم از خزان و کمتر رمقی برای شاد زیستن در این سرزمین می یابم. نمی دانم چرا نقاش بد ذات زمانه، این گونه نقش کرده حال و روز این مرز و بوم را، که انگشت اشاره همه دنیا به سویش دراز است!

نباید به این اندازه بدبین و نا امید بود، ولی اتغاقات این روزها، اجازه رهایی از این افکار را به من نمی دهند. شاید ذهن همه مردم اینطور باشد. البته زمانه است خب...

تلویزیون وزین خودمان که همه چیزرااینجا خوب نشان می دهد و دنیای شرق غرب را فلک زده و شکست خورده، گاهی هم گزارشا های خود جوش از روستا هایی که زندگی را روان و جاری و بی دغدغه نشان می دهد در ایران عزیزمان...


آرش     90/07/08